Anne hakkı ödenmez...

Ablamın bakıcısı birden bire işten ayrlmaya karar verdi. Ben artık pazartesi gelmeyeceğim dedi ve gitti. Hani siz birini bulana kadar iadre edeyim falan yok. Bazı aile içi sorunları oldu ve biz ortada kala kaladık. Haftasonu 3-5 kişi ile görüşüldü ama olmadı. Hadi oldu diyelim "şimdi sen al çocuğu ben işe gidiyorum" yapabilirmiyiz olmaz. Başında biri durmalıydı. Ama kimse yok. Herkes işe gitmeli :( Ben, halası, babası, annesi herkes. Ne oldu yine anne fedekarlık yaptı. Bir sürü toplantı acil işler vs olmasına rağman izin aldı ve evden takip etti işleri. Ablam için zor bir hafta oldu. Annem gelecek hafta cumartesi gelecekti benim doğumum için. Hazırlık yapmak gerekiyor. Odası düzenlenecek, eksikler alınacak vs ama durum böyle olunca içi rahat edemedi. Bu akşam binip geliyor. Ne ben, ne ablam gel vs demedik ama duramadı. Annelik böyle birşey galiba çocuk kaç yaşında olursa olsun bana ihtiyacı var deyip koşuyorsun.

Zor işler gerçekten allah kimseyi kimseye muhtaç bırakmasın. Annemiz olmazsa ne yaparız hiç bilmiyorum.

Defne'cik 1 hafta erken bir zamanlamayla artık babaanneye emanet. Cem'de bakıcı bulunana ve güvenilene kadar anneanneye :) Benim ufaklığa gelince bugün kontrolümüz var bakalım doktorumuz ne diyecek. 34. hafta bitmek üzere çok az bir zaman kaldı. Yarın size gelişmeleri yazarım. Bu size manalı bir fotoğraf 4 kuşak bir arada. Ben yokum fotoğrafta ama benim çektiğimi sayarsanız 4 kuşak oluyor :)

Anneannem, annem, ben ve ada :) Geçen sene yazın Büyükada'da çekilmişti.

Anneannemde annem buraya gelince onu görmek istiyor. Annelik zaman geçince birşeyi değiştirmiyor. Annemin kaçıncı torunu artık ama anneannem gözünde o hala onun çocuğu, yedin mi kızım, içtin mi kızım, harçlık vereyim kızım :) Bu böyle devam eder.

Annelerin hakkı ödenmez...