Doktorum Melih bey Perşembe akşamı semineri gidecek ve pazar günü dönecekti. Bende şaka olsun diye dedim ki; "şimdi sen yoksun ya ben kesin doğum yaparım" dedim o da "aman gözünü seveyim tut" dedi :) gülüştük. Aslında hep içimden bir ses 05.05.2011'de doğum yapacağım diye geçiyordu tarih güzeldi. Ama 06.05.2011'de oldu. Perşembe normal geçti. Hıdırellez olacağı için perşembe akşam dilekler vs yaptık. Cuma sabah kalktığımda garip bir ağrım vardı. Çişimi tutamıyordum. Sabah kimse uyanmamıştı 07:00 gibi ben 5 kere falan tuvalete yetişmekte zorlanmıştım ve sürekli üstümü değişmek zorunda kalıyordum. Nerden bilebilirdim bunun su olduğunu. Suyum geliyormuş haberim yok.
Ben su gelmesini böyle azar azar değil foş diye gelecek diye belkiyordum ama öyle olmadı.
Alper uyuyordu işe gitmek için henüz kalkmamıştı bende ne olduğunu tam bilmediğim için kimseyi panikletmedim. Sancıyı unutup uyumaya çalıştım. Alper gitti bende evde turlamaya başladım.
09:00'a kadar evde sancı, gezinme,tuvalet vs olarak geçti. Annem uyandı ve anneme sancım var ama galiba gaz sancısı dedim. Biraz bekledik. Kalvaltı ederken 2 büklüm oluyordum artık ve doktoru aradım. Doktor seminerdeydi ve bana hemen başka bir doktor ismi verdi ve acil hastaneye git dedi.
Ben çok sakindim. Annem biraz heycanlandı. Hazır olan eşyaları kapı önüne getirdi.
Alper'i aradım.
-Aşkım benim sancım başladı.
-Ne sancısı?
-Sence hayatım ne sancısı olabilir 9 aylık hamile olan birinin ne sancısı olabilir.
-Tamam ben eve geliyorum.
Arkadaşları anlatıyor Alper şoka girmiş. Ne yapacağını bilememiş. Eve geldiğinde nefes nefes kalmıştı. Evden çıkarken benim sancılarım 5 dk bir geliyordum. Hastaneye varınca 2 dk bir olmuştu. Takside sallandıkça ben çok fena oluyordum. Önce acil doktoru muyanne etti ve doğum başlamış dedi. Sonra Melih bey'in soylediği doktorun gelmesini bekledik.
Alihan bey o da çok ilgilendi. Aslında tüm hastane çok ilgilendi. Sağolsun Melih bey herkesi organize etmiş. Bana ekstra bir özen gösterdiler. Beni odaya aldılar hazırlamaya başladılar. Normal doğum yapacaktım ama epidural takılması lazımdı sancı çekerken onun takılması pek kolay olmadı.
Zaten hastaneye yattıktan sonra yaklaşık 2,3 saat sancı çektim. Rahimin belirli bir açıklığa gelmesini beklediler epidurali takmak için. Bu arada ben yorulmuştum. Annem hep yanımdaydı elimi tuttu. Alper dört dönüyordu. Heycandan bir odaya giriyordu bir dışarı çıkıyordu. 
Sonra epidurali (sancı çektiğim için) 2 doktor 3 hemşire eşliğinde taktılar. Anestezi uzmanı odaya gelip bana sancın için 10 üzerinden puan ver dedi bende 15 dedim. O da tamam anladım dedi :)Epiduralden sonra doğuma kadar çok rahattım sonra. Rahim istedikleri kadar açıldı ve beni doğumhaneye aldılar. Bu arada ablam fotoğrafları çekecekti o yüzden o da hasteneye ulaşmaya çalışıyordu. Alper doğuma alıyorlar demiş, ablamda az kaldı geliyorum beklesin lütfen demiş. Herkes anlaşılacağı gibi çok heyecanlı :) Nasıl bekleyeceksem artık.
İçeride herkes beni motive ediyordu. Hadi az kaldı bırakma sesleri hatırlıyorum. Sonra bir ara o kadar yoruldum ki sesler uzaktan gelmeye başladı. Alper bir köşede tüm olup biteni izliyormuş. O da şok olmuş. Doktor hadi baba gel göbeği kes deyince kendine gelmiş :) Göbeğini Fenerbahçe diye kesti.Tarifi olmayan bir duygu. Kucağıma geldiğinde o sıcacık bedeni bana deydiğinde allahın sevgili kulu olduğum için şükrettim. Doğumhaneye girdiğimde saat 14:20 Toprak'ı kucağıma aldığımda saat 14:50.
Ona bakıp hergün şükrediyorum. Hayatım yeniden anlam kazandı. Önceden öyle düşünüyorum şimdi böyle dediğim bir sürü şey oldu. Hayata bakışım, beklediklerim, istediklerim, önceliklerim, duruşum, davranışım, ruh halim vs vs hepsi çok değişti. Allah her isteyene nasip etsin
5 ay geçti hala bakıp bakıp inanamadığım zamanlar oluyor. Canım arkadaşım Deniz "zaman su gibi geçecek sanki hiç işe dönmeyecekmişsin gibi gelecek ama döneceğin zaman çok hızlı olacak" demişti. Aynen öyle oldu. Eskiden her cuma sevinirdim şimdi üzülüyorum bir hafta daha bitti diye. Bu haftada bitti herkese iyi cumalar ve haftasonları...
