Tatlı krizi

Benim önüne geçilmez bir tatlı düşkünlüğüm var. Şuan için bende bir kilo ya da sağlıksal bir soruna yol açmadı ama ileride açarsa ve bundan vazgeçmem gerekirse nasıl vazgeçerim bilmiyorum.

Bir anda krize girip gözüm dönebiliyor. Pazar sabahları kahvaltıda Nutella yemeden önce 1-2 dakika önce kokluyorum. Bende acayip bir etki bırakıyor. Beynim onun kokusuyla doluyor ve mutluluktan deliriyor.

Ajansta tatlı ıvır vızırı için ilk uğranan adresimdir. Gerçi bu aralar biraz ihmal ettim çekmecemi ama eski performansına kavuşması an meselesi. Bu kadar çikolata sevmeme rağmen yoğun çikolatalı pastaları çok sevmem benim favorim muzlu ya da çileklidir. Baklava türü şeylere bayılırım. Bir de Tramisu sevmem. Üzerinde kahve içinde kahvefalan hiç bana uygun değil.

Dün kriz halinde Alper'e 2-3 karar değişikliği olsa da tatlı siparişi verdim. Sonra gelen tatlıyı yemek için biran önce yemek yedim ve çayı koyup film izlemeye oturdum.

Ben midemin dinlenmesini istiyorum ama beynim benimle aynı fikirde değil. Git hemen ye yoksa öleceksin sinyalleri veriyor. Ve son ana kadar dayandın. Sonra dolaptan pastanı alıp, kocaman bir çatal ile ağzıma götürdüm.

Ama sonuç bu kadar özlemle beklenen şeyin bayat çıkmasıydı. Nasıl oldu hiç anlamadım. Her zaman aldığımız ve her zaman yediğimizi pastanın pandispanyası bayat. Benim moralim cok bozuldu. Alper'in pastasından 1 çatal aldım ama benim beynime yolladığım "sahane bir pasta yiyeceksin" mesajını onun pastası karşılamadı . Ben şahene bir pandispanya arasında bol cevizli ve damla sakızlı krem ile yapılmış bir rulo pasta vaad etmiştim.

Sonuç bugün gidip kendilerine teesüflerimi ve beni ne kadar hayal kırıklığına uğrattıklarını anlatacağım. Gece'nin o vaktinde bu konudaki boynu büküklüğü anlatamam. Allahtan evde çikolata kavanozu vardı bende gidip nefsimi onu koklayarak körelttim.

Çok kırıldım çok :)) Ya benim bu tatlı düşkünlüğüm ne olacak hiç bilmiyorum. Allah sonumu hayır etsin...