Uyuyan güzel :)

Şimdiki çocukların bu kadar kafalarının çalışması bazen iyi mi kötü mü karar veremiyorum. Eskiden biz ne söylenirse kuzu kuzu yapardık. Annemiz otur derse otururduk, ye derse yerdik. Şimdikiler sorguluyor ve kesinlikle aklına yatmazsa kabul etmiyor. Herşeye "ama neden" diye soruyor.

Geçen hafta Özle yeni evinde bir kahvaltı organize etmişti ve ben Ada'cığım yıl sonu gösteri olduğu için gidememiştim. Bu gösterilerde cok seker oluyorlar. Benim en sevdiğim çok küçükken ispanyol kıyafeti giyinmişti çok tatlı olmuştu. O kafasındaki tülü günlerce heryere giderken takmak istemişti :)

Gösteri pazar günüydü bizde annemle cumartesi günü istanbul kazan biz kepçe misali gezdiğimiz için akşam eve geç döndük. Gül Abla'nın dükkanı (ada'nın halası) bizim evimizle karşı karşıya o yuzden Ada bir yukarı bir asağı gidip geliyor. Bakmış cumartesi gunu kendisinin uyuma saati olmuş biz hala yokuz. Hala'sının dükkanında oturup bizi bekliyormuş ama biz onun bizi beklediğinide bilmiyoruz :)

Söylenmeye başlamış tabi. "Beni kimse anlamıyor, benim yarın gosterim var erken uyumam lazım, kimse eve gelmedi nerede uyuyacağım, sabah nasıl kalkacağız" vs. diye söylenmeye devam etmiş. Mahmut abi de (Halasının eşi) "Ada'cığım merak etme şimdi bize çıkarız orada uyursun" demiş.

Ada'da bunun üzerine yılın espirisini yapmış " Tamam artık zaten yeterince geç oldu benim uyku saatim geçti artık ben yarın gösterimde kendi rölüm yerine uyuyan güzeli oynarım" demiş.

Tabi Mahmut abi gülmekten kırılmış. Allahım yarabbim ya nereden buluyorlar böyle laftalrı hiç bilmiyorum. Zamane çocukları çok ama çok komikler :)